چهارشنبه 85 مهر 12
تقلید کورکورانه
مولوی در کتاب ارزشمند خود «مثنوی معنوی» حکایت زیبایی را نقل میکند: مردی صوفی شب هنگام وارد خانقاهی شد و خر خویش به خادم خانقاه سپرد. صوفیان خانقاه که چند روزی بود از گرسنگی رنج می بردند ملتفت خر صوفی گشته و آنرا به زور از خادم بستاندند و بفروختند و از پول آن عیشی به راه انداختند. صوفیان به شکرانه این غذا سماع و رقص راه انداختند و به اشتیاق و وجد پرداختند. ترجیع بند شعرشان هم این بود که «خر برفت و خر برفت».
چون سماع آمد از اول تا کران ................................... مطرب آغازید یک ضرب گران
خر برفت و خر برفت آغاز کرد ...................................... زین حراره جمله را انباز کرد
آن صوفی بی خبر از همه جا هم به تقلید از آنها این شعر را تکرار می کرد.
از ره تقلید آن صوفی همین ...................................... خر برفت آغاز کرد اندر حنین
تا اینکه شب فرا رسید و همگی خفتند. سحرگاه صوفی خر باخته به نزد خادم خانقاه آمد تا خر خویش باز ستاند. خادم گفت آن سرود و سماع دیشب از فروش خر تو بود. صوفی معترض شد که چرا این را به من نگفتی ؛ خادم گفت :
گفت و الله آمدم من بارها ............................................. تا ترا واقف کنم زین کارها
تو همیگفتی که خر رفت ای پسر ................................. از همه گویندگان با ذوقتر
باز میگشتم که او خود واقف است .............. زین قضا راضی است مردی عارف است
گفت آن را جمله میگفتند خوش ................................. مر مرا هم ذوق آمد گفتنش
مر مرا تقلیدشان بر باد داد ...................................... که دو صد لعنت بر آن تقلید باد
()
